Portakal Çiçeği

Bloglar arasında dolaşırken bu başlık altında yazılmış bir yazıyı okudum ve gerçekten çok beyendim. Son zamanlarda özellikle kilomla alakalı olarak milletin bilip bilmeden yorumlar yapması canımı sıkmaya ve dilimi sivriltmeme neden olacak cinsten. 17. haftamdayım ve ortama 4 kilo aldım bu süreçte.. hamileyim değince mağazadaki satış personelinden tutun da iş yerindeki güvenlik görevlisine kadar herkes hemen karnıma bakıp senin neren hamile diyorlar ! ayyyy..ay! ne bekliyorsunuz, 4. ayında karnımın ramazan davulu gibi gerilmesini mi? bebeğim daha henüz 150-200 g arası bişey ! kime yararı olacak fazla kilonunu ozaman, sizin gözünüzü doyurmak ya da hamile olduğuma inandırmak için mi almalıyım kiloları !! Bir de klasik gelen sorulardan biri, çalıştığın yerden izin sorun olmayacak mı, ya da işe devam edecek misin? zaten yeterince boğulduğum bir mevzu, işin içinden çıkamadığım beni ilk zamanlarımda sürekli geren bir mesele ike ne diye hatırlatıp insanın sinirlerini daha fazla bozuyorlar, n

Bazen çiseleyen yağmurun sesi verir, bazen sevdiğinin gözleri, bazen annenin varlığı..huzur, onu bulmak isteyen için heryerde var aslında..Ama Cuma'nın huzuruna varmak bambaşka ! Dileğim bu huzurlu günde Rabbime kavuşayım.. Bir hadiste şöyle buyuruyor resurullah;  Cuma günü veya gecesi ölen mümine kabir azabı olmaz (Tirmizi).  Cuma günleri ölenleri (tabi imanlı kullarından bahsediyor) böyle güzel bir olay bekliyorsa kim istemez o günde ölmeyi? Sevgili büyükannem (allah ona rahmet etsin) ölmeden önce "Allahım ! kuş gibi canımı al." diye dua ederdi. okadar çok ederdiki bu duayı, aynen bir kuş gibi vefat etmiş, dayım öyle anlatıyor, dayım onun üzerini değiştirirken kollarının arasından kaymış sessizce, bir anda öldü, anlayamadım bile diyor, kuş gibi ! Mevlam dilekleri duaları kabul ediyor, bunu açıkça söylüyor, isteyin vereyim diyor. Bize böyle güzellikler vaad eden rabbimden istemeyen nankör olmaz mı? Cuma günlerinin huzuru (tadına varanlar için elbette) doyumsuz. bikaç

Zaten alış veriş yaparken zorlanan biriyim, kendime göre bişeyleri bulana kadar çok karasular indirmişimdir ayaklarıma, hele bi de hamileyken sıkıntım katlandı.. pahalı olması bir yana istediğim renk ve kesimde bulmak imkansız gibi geldi bana iki ayda.. ancak bir tane bulabildim onu da çıkarmıyorum zaten ayağımdan :) ancak bugün internette gazinirken bişey gördüm ve çok ilgimi çekti. giymediğin kottan çok güzel hamile kotu yapabiliyorsun. Bu sitede  okadar güzel anlatmış ki hemen bi tane yapacağım. kendim tek başıma zor yapabilirim ama annemden bu konuda yardım isteyeceğim. Eğer güzel olursa bugüne kadar boşuna bukadar gezdiğim için üzüleceğim.. Ayrıca dün bebeşim için de piyasaya bir bakayım ededim.. woooww..! bebek giysiyerinin ne kadar pahalı olduğunu gördüm. tabi ucuz yollu her bütçeye göre giysiler mevcut ama yinede çocuk için apayrı bir bütçe oluşturmak gerekiyor. Bu aralar biraz elimiz dar, ancak boğazımıza arttırabiliyoruz.. Ama ben inanıyorum meleğim bereket getirecek bize, h

15 Nisan nihayet geldi çattı.. tatlı kuzum bir erkek..evet bir erkek ! derin bir nefes daha aldık  bu dönemi de atlatmıs olmanın verdiği rahatlıkla..ekranda parmağını emerken gördüm sevimli kelebeğimi..çok acıkmış gibiydi, içimden cıkarıp sevmek istedim onu, koklaya koklaya bağrıma basmak! ne büyük haz şu annelik, sadece sevmek istiyor insan, sevgi cümleleri kuruyor sadece.. dün kocişimle alışveriş merkezine gittik, benim için alış veriş yapacaktık sözde ama gözüm hep bebek reyonlarındaydı. babamız şimdi kendimize alalım daha sonra ona alırız dese de "giymedim giydirdim" lafı geldi aklıma, analığı kutsal kılan vecizelerden.. o varken önce ona almak varken kendime bişeyler almak istemiyorum. önce ona almak istiyorum, hep ona almak istiyorum.. nasıl bir duyguysa! işimle ilgili yaşadığım sıkıntılara sırf bebeğim için razı geliyorum, ona güzel bir ortam hazırlayabilmek, onu bolluk içinde kaşılamak için bırakmıyorum işi.. ama keşke daha iyi koşullarım olsaydı. keşke kendi işimi

Biri beni durdursun artık :(( içimdeki bu tatlı yeme arzusu ile bikaç gündür başım belada ! bebişim hep tatlı yememi istiyor, canım tatlıdan başka bişey istemiyor. en tatlı yiyecekleri yediğimde bile 5-10 dk kesiliyorum, sonra yeniden başlıyor kriz.. en dayanılmazı da waffle aşkı !! karar verdim ama makinasını alıp doya doya yiycem artık, nasıl olsa kocişim harika waffle krepleri yapıyor, içini keyfime göre doldurup, doya doya yiycem evimde ! halk arasındaki türlü hurafelere göre oğlum olacakmış, "ye tatlıyı, doğur atlıyı" diyorlar.. ee..? bundan bikaç hafta önce de deli gibi turşu yiyordum, o zaman kızdı oğlana mı döndü şimdi ? türlü türlü adetler :) neyse, yarın büyük gün. eğer bebeğimiz bize oyun yapmazsa cinsyetini öğrenebileceğiz, bu garip kız mı oğlan mı, karnın şöyle, popon böyle muhabbetleri de sona ermiş olacak nihayet :) yarın bu saatlerde öğrenmiş olurum belki de .. çok heycanlıyım, sabırsızım.. seni merak ediyorum canım !

ne yapmalı sahi? birşeyler mi üretmeli, bir yerlere mi gitmeli? tüm bunlara gerek var mı mutlu olmak için? sağlıklı bir nefes de yetmez mi aslında mutlu olmaya? akşam evine dönen eşinin zile dokunuşu yeterince gerekçe değilmi mutlu olmak için? gecenin bir yarısı içindeki kıpırtılarla uyanmak, işte bu değil mi mutluluk? doyumsuzluk, tatminsizlik, tahammülsüzlük tüm suçlu olan duygular, onları yok ettiğimiz anda asıl kalıcı saadete kavuşmuş olacağız, ancak nasıl? aslında anahtar kelime sabır! sabırla çözülüyor bütün kör düğümler..neler yaşamadık ki şu sahip olduğumuz anı yaşamak için.. ne badereler atlattık.. ne çaresiz olduğumuz anlar hissettik, ama sabrın selametini gördük, şükür..! şimdi yine sabır zamanı, sükut ederek bekleme zamanı.. hiçbir emek karşılıksız kalmadı şimdiye kadar, bundan sonra da koymaz emekleri mevla ortada.. büyük hayaller için büyük sabırlar göstermeli, biliyorum yakındır vuslat, bebeğim! belki sendedir bütün düğüm..sen olcaksın benim düğümümü çözen, şuanki sab

büyük güne tam 10 gün kaldı..nihayet cinsiyetini öğrenebileceğiz bebeğim..sana artık isminle hitap etmek istiyorum. gerçi karar verdiğimiz isimler yok ama artık başlasak iyi olur. cinsiyetini öğrenince senin için hazırlık yapmam daha da kolaylaşacak.. zaman çabucak geçiyormuş gibi geliyor bazen, bazen de sanki hiç geçmiyor. şu 10 gün nasıl geçecek bilmiyorum. her güne bir plan koyuyorum hemencecik geçsin diye. oysa sana kavuşmama daha çoook varken, bu kadar sabırsızlanmak anormal değil mi? canım bebeğim, ultrasonda bile olsa seni görmek beni öyle mutlu ediyor ki.. seni hep görmek istiyorum bitanem, kelebeğim! seni çok ama çok seviyorum !