Portakal Çiçeği

Cumartesi günü doktordaydık. tam da 21 hafta 1 günlük olmuşken 25 cm 550 g olmuş paşam ! ohh, diyip rahat bir nefes aldık babacığıyla. son zamanlarda artan sancılarımdan ve etrafın senin kilon değişmiyor bebek gelişmiyor mu yoksa diye boş boş konuşmalarından bıkmışken doktorumuz içimizi rahatlattı. Gayet sağlıklıymış oğluşumuz, ultrasondan bize bakıyordu, ağzını açıp kapatıyordu, minicik kalbi pıtır pıtırdı yine maşallah ! Ama uykusuz gecelerim başladı, sağa sola döndükçe uyanıyorum. Sol böbreğimdeki büyüme artıyormuş, doktor o tarafa ağırlık verme dese de hangi pozisyonda rahat uyuduğumu bulana kadar yer yöne yatıyorum. Babamız da her dönüşte dikleniyor, bişey mi oldu diyerekten.. Armut biçiminde olan rahim, 24. haftaya kadar daha hızlı genleşeceği için ve bebek de bu zaman zarfında büyümeye devam edeceği için biraz daha sık dişini dedi doktorumuz.. Uykumu almadan işe geldiğimde çok tahammülsüz oluyorum, herşey batıyor bana. Her bakış rahatsız ediyor. Neyseki ufukta tatil var. Tam

İçimde kıpır kıpırsın, kendi kendime gülüyorum sen hareket edince, kendini hatırlatıyormuşsun gibi geliyor bana, "burdayım anne, karnının içinde hu huuu! " ne garip, ne mutluluk verici bir duygu. Seninle göbek kordonu yolculuğumuzun yarısını tamamlamış bulunuyoruz, günden güne heyecanım daha çok artıyor böylece.. seninle ilk tatilimizi de yapmaya hazırlanıyoruz, tabi doktorumuz seyahatimize bir engel koymazsa.. Seni beklerken yaptığımız hazırlıklarda hızlandı, anneannen ve ben çarşıya ne zaman kendimiz için bişey alma niyetiyle çıksak sana aldığımız eşyalarla dönüyoruz. bakmaya doyamıyorum onlara, içinde hep seni hayal ediyorum bitanem.. Baban da sana oda hazırlığı için kolları sıvadı. Önceden çamaşır ve çalışma odası için kullandığımız odayı boşaltıp sadece sana ait bir oda yapacağız inşallah. Seni beklerken sana en güzel şeyleri sunmak için çabalıyoruz bebeğim, ama bazen hayatın zorlukları dayanıyor yüzümüze.. Sana mümkün mertebe hissettirmek istemiyoruz sıkıntılarımızı