Hayat akıp gidiyor..


Üç gündür anneme yerleşmiş durumdayım. Gece nöbetinden çıkıp, kuzucukla biraz oynayıp 2 saat bile doğru düzgün uyuyamadan koştur koştur laboratuara gidiyorum. Akşam 8 de eve dönüp, yine kuzucukla biraz oynayıp, azcık boğazımdan bişeyler geçirip, 20 dakika kadar şekerleme yapıp 2. gece nöbetine geliyorum. Bu tempoya daha ne kadar dayanırım bilmiyorum ama bu sabah nihayet off a çıkıyorum. Ha bu iyi bişey mi, şu bakımdan iyi birşey bu gece uyumaya nihayet evime gidebileceğim. Ama bütün gün yine laboratuarda olacağım. Kuzucuk artık onu bırakıp gitmemi istemiyor. Şalımı, ceketimi kendi eliyle çıkartıyor ki o öyle yapınca giderken aklım uzun bir süre onda kalıyor. Ama daha sonra şöyle düşünüyorum. 1-2 yıl sonra mesela, inşallah akademisyen olduğumda bu sıkıntılar geride kalmış olacak ve ona eğitim hayatında klasik bir soru haline gelmiş olan  anneniz ne iş yapıyor dendiğinden "benim annem bilim insanı ve ünvanı da şu" deyip bundan gurur duyacağını düşünerek kendimi teselli ediyorum. Çok vicdan yaptım bu aralar ama Google gibi (tamam o kadar olmasa da) bir anne olmak istiyorum :) Bana sorduğu sorulara cevap almak istiyorsa öncesinde ben iyi bir temele sahip olmalıyım, öyle değil mi :)

Çocuk ve kariyer ancak bu kadar yapılabiliyormuş, insan ancak yaşadığını bilir. Eşimi iki günde toplam 40 dakika gördüm. O da bu aralar yoğun çalışıyor. Neyse ki onun durumu geçici, benim durumum da ortalama 1 yıl sürecek işte.. Mevlam utandırmasın ve emeklerimi boşa çıkartmasın inşallah.

Bu aralar blogger a fotoğraf ekleyemiyorum. Resim ekle icon una tıklayınca çıkan çerçeve de ekle butonu dahil hiçbir şey görünmüyor ve sayfa donup kalıyor. Benzer sorunu yaşayanlar oldu mu? Zaman ayırıp nedenini araştıramadım. Sağlıcakla blogdaşlar.. :)

Not: Emirhanım, canım oğlum dün üçe kadar saydı :) onca yorgunluğum bir anda silindi, yeni legolar almıştım ona, beraber oynarken bir anda bi, iti, uuuu deyiverdi, benim gözler faltaşı, kulaklar radar kesildi, anneme baktım iki gündür sayıyor dedi, içim burkuldu ama çok da mutlu oldum. Canım kuzum, mevlam seni nazarlardan, kazalardan, benim seni korumaya gücümün yetmeyeceği herşeyden korusun. Amin.

Yorumlar

  1. ÖPÜYORUM ANNESİNİDE KUZUSUNUDA...ANNEN YAKININDAİMİŞ
    DAHA NE...1YIL DEDİĞİNİZ NEKİ HEMEN GEÇER...BAŞARILARINIZIN DEVAMINI DİLİYORUM ...SEVGİLİ HOCAM...TEPRİK EDİYORUM SİZİDE EŞİNİZİDE YOLUNUZ AÇIK OLSUN:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. motive oluyorum birileri böyle yazınca, sanırım ondan döküyorum içimi buraya. Teşekkürler güzel yorumunuz için, sevgiler :)

      Sil
  2. ne zor olduğunu bilirim, iki çocukla hem çalışıp hem okudum son iki yıldır.. Ama iş yerimden de bir beklentim kalmadığı için çocuklarımı üzmeye gerek yok diye bırakıyorum işi artık.. Senin bir amacın varmış ama devam..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. dilek sana da Allah yardım etsin, bu yollarda yalnız olmadığımı düşünüyorum zaten hep, umarım sonu güzel olur ve tüm bu sıkıntılara değer ( içimden bir ses değecek diyor, senin de öyle mi ?:)) sevgiler canım..

      Sil
  3. Allah yardımcın olsun canım

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Değerli Yorumunuz için Teşekkür Ederim..

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Gülse Birsel Yazısı

Defter ciltleme

Keçeden Kitap Ayracı