ANNE OLUYORUM ANNE!!

Aşkımla iki aydır düşünmeye başlamıştık bir bebeğimiz olsa nasıl olur diye.. hikayeye geçiyorum.

...
geçen ay şiddetli sancılarla gittim jinekoloğuma.. hani malum cocuk istiyoruz ya, bi ihtimal hamilemiyim diye düşündüm. ama değildim. yapılan test ve tetkikller idrar yolu enfeksiyonu olarak sonuçlandı.
bir ay sonra aynı dönemde yine benzer sancılarla doktora gittim. yine enfeksiyonum arttı diye düşündüm, öyleydi de..ilaçlara devam dedi doktorum. Bebek falan yoktu.. bir hafta sonra günümden 10 gün geçtiğinde, kendim eczaneden bir test aldım ve annemdeydim, testi orda yaptım. Bundan önce yaptıklarım hep negatif çıktığı için, bu kez sadece kendim biliyordum testi. Kocacığıma da söylemedim. Akşam saatleriydi..Annemin alt komşusu olan teyze çay içmeye gelmişti, babam da işten gelmişti. Ben de kocişimin  gelmesini bekliyordum. Mesaiye kalmıştı..

Testi lavaboda yaptım, negatif çıkacağını düşündüğümden çok da alldırmadım yaparken.. Sonra bi an, daha sonuçlanmasına var diye düşünürken o ikinci çizgiyi gördüm. ÇOK belirgindi. Gözlerimi ovuşturup bi daha baktım, şaşı mı görüyorum aceba dedim. hayır! çift çizgiydi işte.. Allahım sanırım hamileyim dedim kendi kendime, ama iki aydır bu testlerden yapıyorum ve hep tek çizgi görüyordum, bu yüzden en iyi doktorun ağzından duyarsam inanacağım dedim. Eee..kime söylemeliyim şimdi. Allah'ım içimde bir insan büyüyor ve bunu şuanda ben ve Allah tan başka kimsecikler bilmiyor..! Ne tatlı bir sır bu böyle!

Banyodan çıktım dayanamadım, birilerine söylemeliyim diye düşündüm. ANNEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!
Elbette bu sırrı benden ilk duyan, beni dünyaya getiren annem oldu.. Kocişe süprizle söylemek gerekirdi...Annem bana sarıldı hemen, mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Sessiz ol şimdi, dedi. Doktora gidip emin olduktan sonra başkalarına söyleyelim dedi.. Haklıydı, çünkü ya hamile değilsem? Bu testlerin düşük de olsa yanılma payı vardı. Test aldım, bir güzel peçetelere sardım. Sanki çocuk onun içindeymiş gibi.. :) Kocişim geldi beni almaya. Yanında iş arkadaşı da vardı. Yoldan onu da evine bırakacaktık. Allahım,, nasıl sabredicem o inene kadar dedim. Ama akıllı kocam anladı hemen bende bi haller olduğunu. Arkadaşını eve bıraktık, bende ön koltuğa geçtim. Söylerken gözlerinin içine bakmak istiyordum. biraz yol gittikten sonra, bir sokağa saptık. trafiği engellemeyeceğimizi düşünerek durdur arabayı dedim bi anda. Kocacığım afalladı, bişey mi oldu? iyimisin dedi? Gülmemek için kendimi çok sıktım, ciddi görünmek istedim ama başaramadım :)
Elimi hızla cebime attım, peçetelerin içine sakladığım sırrımı çıkarmaya çalışıyorum. Kociş iyice afalladı ve test kitini elimde görür görmez gözleri doldu. Yoksa dedi.. o andan sonra konusamadık, ikimiz de çok duygulanmıştık. Sadece sarıldık..
O gece öyle şükürle geçti ki, sabahı zor ettik ve soluğu doktorda aldık. Ultrasonda minicik kesesindeydi bebeğim. "Kese oluşmuş ama bir de test gerekli" dedi hülya hanım.. Öğleden sonra sonuçları öğrenmek için aradığımda 14 günlük gebe olduğumu öğrendim.. Anne oluyorum yaşasın Anne!!

Şimdi herşey çok daha farklı, çok daha programlı..bundan sonra da öyle olacak..Seni içimde büyütmek inanılmaz güzel bir duygu bebeğim.. seni çok merak ediyorum...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Gülse Birsel Yazısı

Defter ciltleme

Keçeden Kitap Ayracı