Portakal Çiçeği

evet, büyüyor oğlum. artık beni daha iyi tanıyor. beni görünce yüzünde güller açıyor. gece uykudan uyanınca bana  gülücükler atıyor onu kucagına almam için kuş gibi çırpınıyor.. çıngırağını eline verince kavrıyor.. sallıyor beraber. ve en güzeli de gezmeye gideceğini anlıyor ve mutlu oluyor. arabaya binmeye bayılıyor! kapıdan cıktıgımı görünce eğer onu almıyorsam ağlıyor.. büyüyor işte :)) şükürler olsun gece nöbetinden kurtuldum artık. geceleri yawrumlayım. haftasonları evdeyim, ayrıca süt iznimi de kullanıyorum. ocak ayının içinde doktora seminerimi vermem gerekiyor. şimdi ona da hazırlanıyorum bir yandan. artık yeterlilik sınavına hazırlanmaya başlayacağım. çok yoğun günler bekliyor bizi, çok!

Kayınvalidemler kuzumu görmek için geldiler.. hazır onlar da burdayken bir mevlid okutalım dedik. evde okutmak yerine camide okutmayı tercih ettik. bu sayede kuzum ilk defa hastane haricinde dışarı cıkıyordu. Eş dost sağolsun yalnız bırakmadılar, hemen herkes gelmişti.. yavru kuşum çok yakışıklı oldu, allahım nazarlardan korusun.

Çok uzuuuun zaman oldu yazmayalı..takvime bakıyorum da kuzuma kavuşalı 1 ay 3 hafta 5 gün olmuş. 2 aylık oluyoruz artık. doğum hikayem, lohusalık dönemim ve işe başlayışım, savruldum bir yaprak gibi resmen. Şuan bu yazıyı da ikinci mesai günümde yazıyorum..önce doğum hikayemle başlayayım.. 3 Ekim 2010 Pazartesi.. saat : 12:40 yer: Defne Hastanesi Beklenen tarih 1 Ekimdi..ama kuzum gelmek istemedi, inat etti. Tahmini doğum gününden bir gün önce hastaneye gittiğimizde hiç açılmam yoktu, sular iyiydi fakat azcık da olsa onda da azalma vardı. Derhal rahmi yumuşatıcı iki adet iğne yapıldım ve evde sıcak bir duş tavsiyesi aldım. 1 ve 2 ekim günleri bol bol yürüyüşle geçti ama hiç sancım olmadı ne yazık ki.. ve o gün.. saat 9 sularında hastanedeydik. doktorum suni sancı ile gerçekleştirecekti doğumumu. O ağrılara dayanamayacağımı düşünerek epidural olmak istedim. Doktorum da bu durumu onayladı. derhal yatış işlemlerim yapıldı. amelyat kıyafetleri giydirildi. Adettendir, önce NST ye ba

eveeeeet.. o büyük gün nihayet geldi çattı. mamafih bizim velette ses seda yok! yerinden memnun belliki paşam gelmek istemiyor. az önce doktordan geldik. açılma sıfır, sancı sıfır, suyumuz sınırda. iki doz iğne yedim rahmim yumuşasın diye.. doktorumun talimatı üzerine eve gelip sıcaaaak bir banyo yaptım. bekliyoruz bakalım hareketlenme olacak mı diye. pazartesi gününe kadar geldi geldi, gelmedi alacak doktorcum artık. duygularım karma karışık, ne hissettiğimi bilmiyorum. heycanlımıyım, sanırım daha çok korku var bende.. elimde değil, nefesim yetmeyecek diye korkuyorum açıkçası. :( beni neyin beklediğini bilmediğimden herşeyimi evvel allaha teslim ettim daha sonra doktoruma bıraktım. artık daha zorlanıyorum çünkü. normal doğum yapacağım diye hiç inat etmeyeceğim. nasip ne ise o olsun.. bu hayatta hiçbirşey hesap ettiğin gibi olmuyor. kaderin sahibi elbet bizden benden çok daha iyi biliyor. o nasıl yazdıysa öyle olsun. annem şuanda evi silip süpürüyor, malum heran gelebilir ya oğluş, ne

artık 40 haftayı geride bırakıyoruz.. Ne zaman buraya geldim, o günler nasıl geçti hatırlamıyorum. Şu aralar tek istediğim ve düşünmekten kendimi alamadığım şey bebeğime EMİRHANIMA kavuşma anı.. evet ismimizi de nihayet netleştirdik. Emir mi Emirhan mı derken Emirhan daha çok yakıştı sanki kuzumuza.. Yürüyüşlere devam ediyoruz, yürümek beni daha çok iştahlandırıyor, daha fazla adım atmak istiyorum. O an yorulduğumu hissetmiyorum ama eve geldiğimde bitik durumda oluyorum. Cumartesi günü kontrole gittiğimde NST de sancılarım çıkmaya başladı. ama açılma henüz yok. 3. çat muayenemden sonra biraz biraz daha alışıyorum sanırım o sandalyeye.. önceden ne çok korkardım. hiç sezeryan ile doğum yapmayı düşünmedim, kendimi hep normal doğuma hazırladım ama o sandalye nedense beni korkutuyordu işte.. şuan içimde hiç korku yok! korkmuyorum, biliyorum o an rabbim bana yardım edecek, bunu hissediyorum. bebeğim 3500 g olmuş olmuş.. sağlığı da gayet iyiymiş şükürler olsun. bu aralar canımı tek sıkan şey

Sıkıntılı ve uykusuz geceler, bir türlü olmayan sabahlar..yavruş artık duramıyor yerinde..dün geceyi neredeyse hiç uyumadan geçirdim.. sabah ilk işim doktora gitmek oldu. muayeneden sonra doğumun çok yaklaştığını hatta heran olabileceğini söyledi doktorcum.. ev dar geliyor, sığmıyorum bir yere.. ufak ufak temizliğimi de bitrdim sayılır. bebeğim gelsin diye bekliyorum artık. Allahım ne zormuş anne olmak! kalan 14 gün içinde doğum olmazsa yandım. normal doğum hayallerim suya düşecek. Allahım nolur gönlümün dilediğini hakkımda hayırlı et, ve tüm hamilelere kolay doğumlar nasip et. amin. -------------------------------- dün kocişimle üniversiteye gittik, dönem kaydımı yenilemeye. Sevgili danışmanım çok güzel karşıladı bizi, sanırım ben en büyük şansım onun bayan olması.. beni kendi durumumu izah etmek zorunda bırakmıyor, herşeyi anlıyor ve biliyor, çünkü nede olsa o da 2 çocuk annesi.. aralık ayında okula döneceğim. ozamana kadar bebeğimle ilgililenmem için zaman verdi bana, iyiki onu

Nasıl oldu, ne çabuk geldi 37. hafta hala anlayabilmiş değilim.. Kontrollerimiz sıklaştı tabi.İki gün önce gittim doktora.Kuzum 3 kilo 100 gram olmuş. İki aydır pek iştahım yok. sadece öğünlerimi yiyorum. Demekki boğazıma ağırlık versem daha da kilo alabilirdi oğluşum. neyse doktorun da dediği gibi kilodan çok gelişimi daha çok önemli bizim için..gece uykularım hiç kalmadı neredeyse..oğluş çok hareketli, yatırmıyor tekmeler. az kaldı ama, 22 gün sadece.. aşkım da ben de onun vaktinden erken geleceğini düşünüyoruz nedense.sancılarım da çoğaldı. vakitli vakitisiz geliyor, panik yapmıyorum gerçi. Çünkü her sancı doğum sancısı değil, bunun bilincindeyim. Bazen sancım olunca umutlanmıyor değilim hani, kavuşuyor muyuz yoksa diye..sonra sancı geçiip gidiyor. bu sefer değil diyorum. ama o anı iple çekiyorum. onu koklamak için, bağrıma basmak için, herşey için çok heycanlıyım.. odanın önünden her geçtiğimde o boş yatağın dolu olacağı günleri düşünüyorum. bana gülücükler attığını hayal ediyorum.

25 sene öncesi, tam da bu saatlerde açmışım gözlerimi dünyaya.. ne garip, hiç hatırlamıyorum ben o günleri :)) yaz çocuğu olmama rağmen, antakya nın en çekilmez sıcaklarında doğmama rağmen sevmiyorum şu yazı.. Anneme soruyorum, bir terslik yok değil mi? Ağustos? Eminsin? bakıyor öyle afallayarak, ne dediğimi anlamadan.. bugün aynı zamanda bir haftayı daha geride bırakmanın sevinci var. Günden güne daha da yaklaşır olduk minik kuzumla birbirimize..artık 34 haftalık kocamaaaaan bir delikanlı oldu :)) uykusuz gecelerimiz başlayalı çok olmuştu ama bu kadarını beklemiyordum. neredeyse hiç yatamıyorum. Gece saatler ilerlemiyor sanki, havalar da çok sıcak bu aralar..Duş almaktan su kurbağasına döndüm iyice..Denize girmek istiyorum, saatlerce, kollarımı kaldıracak gücüm kalmayıncaya kadar yüzmek istiyorum.. Bu sene hiç nasip olmadı suya geçmek..:( bebişimin canı sağolsun, napalım seneye girerim ben de . Bugün aşkımla gidip oğlumuzun yatağını alacağız artık. doğum çantamı da az çok hazırlad

5 Ağustos 2011 Cuma.. saat 9:48.. hava yaklaşık 37 derece.. nem oranı bilinmiyor.. yer mutfak, yemek masası, rüzgara karşı (çok şükür ki o var) bebeğime kavuşmaya artık sayılı günler kaldı. İçimi mutluluk kaplıyor elbette ama garip bir de korku var. Neyden, niçin korktuğumu bilmiyorum ama bu his canımı acıtıyor ve galiba beni biraz hırçınlaştırıyor. Birkaç gündür üst üste annemlere gittim. Ama anladım ki en rahat ettiğim yer evim. Karar aldım evden çok az çıkacağım ya da hava kararınca çıkacağım. doğum iznine ayrılmaya 5 gün var. Şimdi raporluyum ve bu raporu dinlenmek için aldım (güya). O yüzden kendimi çok yıpratmadan bebeğimle son kalan günlerimizin tadını çıkarmalıyım(!). Aslında içimde çok büyük bir isyan var ama bunu susturmam gerek. Çünkü bu kendimi üzmekten başka hiçbir işe yaramıyor (kocamın dediği gibi). İnsanlarda merhamet denilen duygunun kalmadığını ve hepsinin olmasa da birçoğunun sadece kendi menfaatlerine göre oturmuş bir düzeni kalıbına uydurduklarını gördüm. Koşu

Eymen.. bugün kocişimin oğluşumuz için bulduğu isim; kutlu, uğurlu, çok hayırlı demek..aynı zamanda Efendimiz (sav) zamanında yaşamış bir sahabenin adı..sevdik ikimizde, eymen geliyor sanki :)) oğlum pek bir hareketli bu bir iki haftadır, tekmeler sertleşti. gece uylusuzluklarım da başladı. havalar çok sıcak, uyuyamıyorum, ya da çok sık uyanır oldum geceleri :(( şu sıkıntılarım bir bitse hayırlısyla kuzumu kucağıma alsam, dünyayı unutsam, kimseleri umursamasam.. öyle çok ihtiyacım var ki.. oğlum bana uğur getirecek, evimize bereket getirecek buna fazlasıyla inanıyorum.. minik böceğim benim! son hazırlıklarımızı da yavaş yavaş bitiyoruz. bugün lohusa şerbetiyle ilgili bişeyler okudum, anneme söyleyeceğim, kesinlikle istiyorum bende ! çarşıdan hafta içi alacak sayısı arttı yine.. lohusa şerbeti koyacağım bardaklar için de süs hazırlamaya karar verdim :)) Hergün bişey görüyorum şu internette. hem güzel, eğlenceli hem de masraf içinde masraf çıkarıyorum kendime..olsun ama bu benim ilk b

tam 1 yıl önce bugün girdik dünya evine..hey gidi hey ! kurtlarımı döküyordum sanırım bu saatlerde:)) insan ne çok şaşırıyor zamanın hızlı akışına.. Sevdiğim adamla evlendiğim daha doğrusu onu bana yazdığı için mevlama bir kez daha şükrettim..onun gözlerine baktığımda aşkımızın hala 6 yıl önceki kadar sıcak, sevgimizin 6 yıl öncesinden daha güçlü olduğunu görmek inanılmaz mutlu ediyor beni.. Aşkım, huzurum, yaşama sevincim.. Seninle evlendiğim ve sana deli gibi aşık olduğum için çok şanslıyım biliyorum..Rabbim daha nice yılları huzurla mutlulukla geride bırakmayı nasip etsin..aşkımız hiç bitmesin, sevgimiz saygımız hiç azalmasın..Canım kocacım seni seviyorum !! tarifsiz !!!

Nerdeeeen nereye.. msn de 137 ile başlamış geri saymalarm, 77 gün kaldı şimdi geriye.. bebeğim daha da büyüdü şimdi. tekmeler sıklaşıp sertleşti. karnımdaki dalgalanmalar yanımdakiler tarafından çok net görülüyor artık. o beni tekmeledikçe ben gülüyorum. Kocişim de bana gülüyor. Millet acı çekince ah der, of der sen gülüyorsun anlamadım diyor. Bu tekmeler canımı acıtmıyor, aksine o varlığını belli ettikçe ben mutlu oluyor, eğleniyorum. sanki minik oğlum benimle oyun oynamak istiyor gibi geliyor.. Bugün gebelik macerasına birlikte başlamaya karar verdiğim fakat beni 9 hafta farkla sollayarak erken hamile kalan iş arkadaşım bebeğin 2 hafta erken olarak kucağına aldı. doğuma girmeden önce konuştuğumuzda telefonda ağlayarak doğuma giriyorum ben haberin olsun dedi, bende onu teskin edeceğim yerde göz yaşlarımı tutamadım..sadece Allah yardımcın olsun diyebildim..çok güzel bir duygu aslında ama insan inanılmaz bir duygu karmaşası yaşıyor. Hüzün ve mutluluk bir arada..bebekle olan kordon y

Dün kuzumu nihayet yakında görme mutluluğuna nail oldum. Annemle birlikte 4 boyutlu ultrasona girmek üzere doktroruma gittik. Minik meleğim uyuyordu, o kadar uğraştık uyansın da bize pas versin diye kılını bile kıpırdatmadı karata :)) insan Allahın mucizesi karşısında hefes almayı unutuyor. Doktorum herşey yolunda tam gelişim haftasında değince derin bir nefes daha aldık, şükürler olsun.. 930 gram ağırlığında neredeyse 1 kiloya yakın olmuş yavruşum.. .. dün çok hareketsizdi ama, hani doktora gitmiş pıtır pıtır atan kalbini görmemiş olsam bugün soluğu doktorda alacaktım. İkigün sonra yolculuk zamanı, arabamızla ilk uzun yolculuğumuz olacak. Önce manisaya Oktay ın düğününe gidiyoruz, pazar günü de Ankaraya geçiyoruz.. tek dileğim sıkıntısız, kazasız belasız bir yolculuk olsun, Allahım beni pişman etmesin. Çünkü kime yolculuğa çıkacağımı söylesem ürkütücü sözlere başlıyorlar, ben Allah a sığınarak çıkıyorum yola.. İş yerinden 18 gün ayrı kalma fikri bile beni acaip mutlu ediyor, öyl

Babam bana beni sevdiğini hiç söylemedi, ben de ona.. ama bilirim babam beni sever hemde çok! İnsan evleneceği adamı seçerken hep babasıyla özdeşleştirirmiş ya bende öyle olmadı işte.. Biriciğimi gördüğüm sevdiğim günden beri ona birgün bir çocuk versem, bu sorumluluğu fazlasıyla yerine getireceğine emin oldum nedense.. bir sonraki babalar gününde o da baba olmuş olacak inşallah. bende anneler gününde anne.. ne garip geliyor insana, zaman acımasız mı, çabuk mu geçiyor, yoksa herşey olması gerektiği gereken sırada mı yürüyor ben henüz karar verebilmiş değilim. İnsanın babasının olması müthiş bir duygu. Kimsenin onaylamadığını baban onaylayabiliyor, seni en iyi anlayan kişi baban oluyor.. Biriciğimi ailemle ilk tanıştırdığımda annem ona karşı pek ısınmamıştı, daha çok korkuları vardı ama babam öyle yapmadı. bana ve benim sevgime güvendi. Ona çok içten davrandı, biricik de ondan aldığı cesaretle daha rahattı hep konuşmalarında.. Babalarla kızlar arasında sadece onların anlayabileceği

2009 yılının eylül ayında sorunsuz ve başarıyla vermiştim master tez savunmamı.. lisansı saymazsak akademik olarak ilk şahsi ve benim için çok önemli bir başarıydı bu. çünkü tam 2 yılda bitirmiştim, bu iki yıl içinde sadece kendi tezimni değil aynı zamanda Tübitak projesinin 1 yıllık deneylerini de tek başıma tamamlamıştım. Proje raporu sorunsuz bir şekilde sunuldu, ardından bir makale, posterler.. ve kendi tez çalışmam. Velhasıl dolu dolu bir master dönemi geçirdim. Bunun yanı sıra hocamın beni yetiştirmek için laboratuar derslerinde öğrencilere uygulamalar yaptırmak için görevlendirdiğini de es geçemem. O başlı başına bir tecrübe çünkü.. Daha neler neler.. tabanlarım şişiyordu ayaküstü çalışmaktan, zaman zaman ağladığım oluyordu, zorlanıyordum. yemek yiycek zamanım yoktu, ekmek arası ne yaptıysam onu yiyordum 5 dakikada.. Çok özverili geçti çok! Hocam da sağolsun hakkımı hiç yemedi, doktora öğrencisi olarak beni kabul etmesi bunun en büyük göstergesiydi bence. Bu kadar zorlu bir mara

Şimşekler, gökgürültüsü ve ardından şakır şukur bir yağmur ki kendimi haziran ayında değilde ocak ayında hissettiren yağmur sonrası serinlik... herkes şaşkındı bütünn gece ama nihayet sabah oldu. önce klimalar gündüzün sıcaklığına sebeben açtırıldı, gece yağmur serinliği çökünce yana yana eleman arandı kapatılması için..insanoğlu doyumsuz işte, istekler arzular bitmiyor.. bebişim 6.ayının içinde artık 7 yi kolluyoruz gelsin diye ve 8..9.. çok değil senelik iznimden sonra 1,5 ay yani yaklaşık 14 nöbet çalışacağım.. gündüz vardiyasına geçmek hayal oldu benim için, şimdilik yanımda bir arkadaş var ben istirahat edince yerime o bakıyor, buna da şükür diyebiliyoruz artık. 6. ayından sonra kanunen hamile bir kadının gece nöbetlerinde çalıştırılması yasakken biz bu yasakları uygulatamıyorsak demekki yasak değilmiş..ama yılmayacağım, elbette bugünler de geçecek, nelere katlandık bunu da atlatacağız inşallah.. Çarşamba dünü geç kalınmış olan master mezuniyet törenine katılacağım..aslında garip

Takip ettiğim bazı bloglardan sabah sabah hazır nöbetin son saatleri de geçmezken bişeyler okuyayım da içim açılsın dedim. İçim açıldı mı..kararsızım :) Aslında bazı konularda şanslı olduğumu görüp içimden şükür cümleleri savurdum mevlaya.. şanslıyım çünkü yaşım 35 değil, ve istediğim uğraştığım bir yolda, asla geçemeyeceğimi düşündüğüm yabancı dil sınavını geçerek doktora'ya başlayabildim. şükürler olsun.. şanslıyım 25 yaşında anne olabileceğim inşallah. bebişimin gelmesine 112 gün kaldı. ve gücüm kuvvetim (rabbim daim etsin) yerindeyken, henüz içimdeki azim ve hırs yok olmadan, hayallerimi kimsecikler yıkmadan, kısacası en güzel çağımda olduğumu farkettim. ha..şu da var tabiki, 35 yaşına gelmiş bir annenin klavyesinden dökülen cümlelerde hedeflerine -ona göre tüm çabalarına göre- ulaşamamanın verdiği bir hüzün ve 35 yaş sınırı isyanı vardı. ne yapacağını bilemiyor, boşluğa düşmüş, o da yarım bıraktığı işlerinin farkında ve buna bir yenisini ekleyeceğini bile bile yarım hayaller

İnternetten arayıp taradığım modellerden esinlenerek oluşum için bir bebek sepeti yapmaya karar verdim. Yıllık izne ayrıldığım zaman kapı süsünü de yapacağım.. Kına gecemde kullanığımız kına sepetimi bozarak şirin bir sepete dönüştürdüm. Yapması çok keyifliydi.. Zaten bebekler için yapılan üretilen herşey öyle değilmidir??? Geçen gece nöbetinde doğumuna az kalmış bir arkadaşla sabahlarken ona yaptığım sepeti anlattım. Onda da bir sepet varmış ama süslemeyi beceremedim dedi. Bende onun için yapabileceğimi söyledim. Birlikte çarşıya gidip malzemeleri aldık, eve geldim bi hevesle yapmaya başladım. onun kızı olacağı için şirin mi şirin pembeli bir sepet yaptım. Ortaya Böyle bir sepet çıktı :)) Hayırlısyla bir doğsalardı bizde içlerinde tebriğe gelenlere şekerler ikram etseydik :)) bu da oğlum için hazırladığım kapı süsüm  biraz sade oldu ama.. bu halimle iyi bile yapmışım :) veee..lohusa şerbeti bardağım. Nasıl çok şık değil mi :D hepsi el

BEBEĞİM İÇİN İÇİN İLK MÜZİK DENEMELERİ.. BEBEĞİN RUHSAL GELİŞİMİNE OLDUKÇA BÜYÜK KATKISINI SÖYLEYEN UZMANLARA GÖRE, ANNE KARNINDAYKEN DİNLETİLEN KLASİK MÜZİĞİ BEBEK DOĞDUKTAN SONRA DA ONUN HUYSUZ OLDUĞU ZAMANLARDA DİNLETTİLDİĞİNDE OLDUKÇA SAKİNLEŞTİĞİ GÖZLENMİŞ.. BAKALIM BİZDE DE AYNI ETKİYİ GÖSTERECEK Mİ. BEN BEBEĞİMİ DAHA ÇOK DUALARLA BÜYÜTÜYORUM, ONLARLA SAKİNLEŞMESİNİ SAĞLIYORUM İÇİMDE ÇOK HAREKETLENDİĞİNDE.. ONLARIN DA ÇOK BÜYÜK ETKİSİ OLDUĞUNA % 100 İNANIYORUM.. BEBEĞİM??? MOZART AMCAN SENİN İÇİN SÖYLEYECEK HAZIR MISIN :) ?

Cumartesi günü doktordaydık. tam da 21 hafta 1 günlük olmuşken 25 cm 550 g olmuş paşam ! ohh, diyip rahat bir nefes aldık babacığıyla. son zamanlarda artan sancılarımdan ve etrafın senin kilon değişmiyor bebek gelişmiyor mu yoksa diye boş boş konuşmalarından bıkmışken doktorumuz içimizi rahatlattı. Gayet sağlıklıymış oğluşumuz, ultrasondan bize bakıyordu, ağzını açıp kapatıyordu, minicik kalbi pıtır pıtırdı yine maşallah ! Ama uykusuz gecelerim başladı, sağa sola döndükçe uyanıyorum. Sol böbreğimdeki büyüme artıyormuş, doktor o tarafa ağırlık verme dese de hangi pozisyonda rahat uyuduğumu bulana kadar yer yöne yatıyorum. Babamız da her dönüşte dikleniyor, bişey mi oldu diyerekten.. Armut biçiminde olan rahim, 24. haftaya kadar daha hızlı genleşeceği için ve bebek de bu zaman zarfında büyümeye devam edeceği için biraz daha sık dişini dedi doktorumuz.. Uykumu almadan işe geldiğimde çok tahammülsüz oluyorum, herşey batıyor bana. Her bakış rahatsız ediyor. Neyseki ufukta tatil var. Tam

İçimde kıpır kıpırsın, kendi kendime gülüyorum sen hareket edince, kendini hatırlatıyormuşsun gibi geliyor bana, "burdayım anne, karnının içinde hu huuu! " ne garip, ne mutluluk verici bir duygu. Seninle göbek kordonu yolculuğumuzun yarısını tamamlamış bulunuyoruz, günden güne heyecanım daha çok artıyor böylece.. seninle ilk tatilimizi de yapmaya hazırlanıyoruz, tabi doktorumuz seyahatimize bir engel koymazsa.. Seni beklerken yaptığımız hazırlıklarda hızlandı, anneannen ve ben çarşıya ne zaman kendimiz için bişey alma niyetiyle çıksak sana aldığımız eşyalarla dönüyoruz. bakmaya doyamıyorum onlara, içinde hep seni hayal ediyorum bitanem.. Baban da sana oda hazırlığı için kolları sıvadı. Önceden çamaşır ve çalışma odası için kullandığımız odayı boşaltıp sadece sana ait bir oda yapacağız inşallah. Seni beklerken sana en güzel şeyleri sunmak için çabalıyoruz bebeğim, ama bazen hayatın zorlukları dayanıyor yüzümüze.. Sana mümkün mertebe hissettirmek istemiyoruz sıkıntılarımızı

Bloglar arasında dolaşırken bu başlık altında yazılmış bir yazıyı okudum ve gerçekten çok beyendim. Son zamanlarda özellikle kilomla alakalı olarak milletin bilip bilmeden yorumlar yapması canımı sıkmaya ve dilimi sivriltmeme neden olacak cinsten. 17. haftamdayım ve ortama 4 kilo aldım bu süreçte.. hamileyim değince mağazadaki satış personelinden tutun da iş yerindeki güvenlik görevlisine kadar herkes hemen karnıma bakıp senin neren hamile diyorlar ! ayyyy..ay! ne bekliyorsunuz, 4. ayında karnımın ramazan davulu gibi gerilmesini mi? bebeğim daha henüz 150-200 g arası bişey ! kime yararı olacak fazla kilonunu ozaman, sizin gözünüzü doyurmak ya da hamile olduğuma inandırmak için mi almalıyım kiloları !! Bir de klasik gelen sorulardan biri, çalıştığın yerden izin sorun olmayacak mı, ya da işe devam edecek misin? zaten yeterince boğulduğum bir mevzu, işin içinden çıkamadığım beni ilk zamanlarımda sürekli geren bir mesele ike ne diye hatırlatıp insanın sinirlerini daha fazla bozuyorlar, n

Bazen çiseleyen yağmurun sesi verir, bazen sevdiğinin gözleri, bazen annenin varlığı..huzur, onu bulmak isteyen için heryerde var aslında..Ama Cuma'nın huzuruna varmak bambaşka ! Dileğim bu huzurlu günde Rabbime kavuşayım.. Bir hadiste şöyle buyuruyor resurullah;  Cuma günü veya gecesi ölen mümine kabir azabı olmaz (Tirmizi).  Cuma günleri ölenleri (tabi imanlı kullarından bahsediyor) böyle güzel bir olay bekliyorsa kim istemez o günde ölmeyi? Sevgili büyükannem (allah ona rahmet etsin) ölmeden önce "Allahım ! kuş gibi canımı al." diye dua ederdi. okadar çok ederdiki bu duayı, aynen bir kuş gibi vefat etmiş, dayım öyle anlatıyor, dayım onun üzerini değiştirirken kollarının arasından kaymış sessizce, bir anda öldü, anlayamadım bile diyor, kuş gibi ! Mevlam dilekleri duaları kabul ediyor, bunu açıkça söylüyor, isteyin vereyim diyor. Bize böyle güzellikler vaad eden rabbimden istemeyen nankör olmaz mı? Cuma günlerinin huzuru (tadına varanlar için elbette) doyumsuz. bikaç

Zaten alış veriş yaparken zorlanan biriyim, kendime göre bişeyleri bulana kadar çok karasular indirmişimdir ayaklarıma, hele bi de hamileyken sıkıntım katlandı.. pahalı olması bir yana istediğim renk ve kesimde bulmak imkansız gibi geldi bana iki ayda.. ancak bir tane bulabildim onu da çıkarmıyorum zaten ayağımdan :) ancak bugün internette gazinirken bişey gördüm ve çok ilgimi çekti. giymediğin kottan çok güzel hamile kotu yapabiliyorsun. Bu sitede  okadar güzel anlatmış ki hemen bi tane yapacağım. kendim tek başıma zor yapabilirim ama annemden bu konuda yardım isteyeceğim. Eğer güzel olursa bugüne kadar boşuna bukadar gezdiğim için üzüleceğim.. Ayrıca dün bebeşim için de piyasaya bir bakayım ededim.. woooww..! bebek giysiyerinin ne kadar pahalı olduğunu gördüm. tabi ucuz yollu her bütçeye göre giysiler mevcut ama yinede çocuk için apayrı bir bütçe oluşturmak gerekiyor. Bu aralar biraz elimiz dar, ancak boğazımıza arttırabiliyoruz.. Ama ben inanıyorum meleğim bereket getirecek bize, h

15 Nisan nihayet geldi çattı.. tatlı kuzum bir erkek..evet bir erkek ! derin bir nefes daha aldık  bu dönemi de atlatmıs olmanın verdiği rahatlıkla..ekranda parmağını emerken gördüm sevimli kelebeğimi..çok acıkmış gibiydi, içimden cıkarıp sevmek istedim onu, koklaya koklaya bağrıma basmak! ne büyük haz şu annelik, sadece sevmek istiyor insan, sevgi cümleleri kuruyor sadece.. dün kocişimle alışveriş merkezine gittik, benim için alış veriş yapacaktık sözde ama gözüm hep bebek reyonlarındaydı. babamız şimdi kendimize alalım daha sonra ona alırız dese de "giymedim giydirdim" lafı geldi aklıma, analığı kutsal kılan vecizelerden.. o varken önce ona almak varken kendime bişeyler almak istemiyorum. önce ona almak istiyorum, hep ona almak istiyorum.. nasıl bir duyguysa! işimle ilgili yaşadığım sıkıntılara sırf bebeğim için razı geliyorum, ona güzel bir ortam hazırlayabilmek, onu bolluk içinde kaşılamak için bırakmıyorum işi.. ama keşke daha iyi koşullarım olsaydı. keşke kendi işimi

Biri beni durdursun artık :(( içimdeki bu tatlı yeme arzusu ile bikaç gündür başım belada ! bebişim hep tatlı yememi istiyor, canım tatlıdan başka bişey istemiyor. en tatlı yiyecekleri yediğimde bile 5-10 dk kesiliyorum, sonra yeniden başlıyor kriz.. en dayanılmazı da waffle aşkı !! karar verdim ama makinasını alıp doya doya yiycem artık, nasıl olsa kocişim harika waffle krepleri yapıyor, içini keyfime göre doldurup, doya doya yiycem evimde ! halk arasındaki türlü hurafelere göre oğlum olacakmış, "ye tatlıyı, doğur atlıyı" diyorlar.. ee..? bundan bikaç hafta önce de deli gibi turşu yiyordum, o zaman kızdı oğlana mı döndü şimdi ? türlü türlü adetler :) neyse, yarın büyük gün. eğer bebeğimiz bize oyun yapmazsa cinsyetini öğrenebileceğiz, bu garip kız mı oğlan mı, karnın şöyle, popon böyle muhabbetleri de sona ermiş olacak nihayet :) yarın bu saatlerde öğrenmiş olurum belki de .. çok heycanlıyım, sabırsızım.. seni merak ediyorum canım !

ne yapmalı sahi? birşeyler mi üretmeli, bir yerlere mi gitmeli? tüm bunlara gerek var mı mutlu olmak için? sağlıklı bir nefes de yetmez mi aslında mutlu olmaya? akşam evine dönen eşinin zile dokunuşu yeterince gerekçe değilmi mutlu olmak için? gecenin bir yarısı içindeki kıpırtılarla uyanmak, işte bu değil mi mutluluk? doyumsuzluk, tatminsizlik, tahammülsüzlük tüm suçlu olan duygular, onları yok ettiğimiz anda asıl kalıcı saadete kavuşmuş olacağız, ancak nasıl? aslında anahtar kelime sabır! sabırla çözülüyor bütün kör düğümler..neler yaşamadık ki şu sahip olduğumuz anı yaşamak için.. ne badereler atlattık.. ne çaresiz olduğumuz anlar hissettik, ama sabrın selametini gördük, şükür..! şimdi yine sabır zamanı, sükut ederek bekleme zamanı.. hiçbir emek karşılıksız kalmadı şimdiye kadar, bundan sonra da koymaz emekleri mevla ortada.. büyük hayaller için büyük sabırlar göstermeli, biliyorum yakındır vuslat, bebeğim! belki sendedir bütün düğüm..sen olcaksın benim düğümümü çözen, şuanki sab

büyük güne tam 10 gün kaldı..nihayet cinsiyetini öğrenebileceğiz bebeğim..sana artık isminle hitap etmek istiyorum. gerçi karar verdiğimiz isimler yok ama artık başlasak iyi olur. cinsiyetini öğrenince senin için hazırlık yapmam daha da kolaylaşacak.. zaman çabucak geçiyormuş gibi geliyor bazen, bazen de sanki hiç geçmiyor. şu 10 gün nasıl geçecek bilmiyorum. her güne bir plan koyuyorum hemencecik geçsin diye. oysa sana kavuşmama daha çoook varken, bu kadar sabırsızlanmak anormal değil mi? canım bebeğim, ultrasonda bile olsa seni görmek beni öyle mutlu ediyor ki.. seni hep görmek istiyorum bitanem, kelebeğim! seni çok ama çok seviyorum !

Hayat ne garip ! hani bir araba reklamı var, Okan Bayülgen seslendiriyor..arabayı hayal edersin, alamak için uğraşırsın, alırsın ama sonra hevesin kaçar..tam da öyle. Amaçlar, onlara ulaşmak için verilen uğraşlarla (ki çoğu zaman insana pes dedirtir) anlamlı. Dün düşündüm, 25 yıllık ömrü hayatımın ne kadarında var çocukluğum? ne kadarında var çılgın gençliğim? Hoş! hiç çılgınlıklarım olmadı ama ara sıra olsun isterdim. Ne çok sınava girmişim ve hala da giriyorum.Ösym'nin 1999 yılında sanki bana bulaştırdığı bir cüzzam gibi..Tarih 2011 mart! HeyHat.!! ne zaman bitecek bu sınavlar? dahası bitecek mi? 3 saatlik maratonlar beni öyle boğuyor ki! artık sadece kendi hayatıma, aileme, işime konsantre olsam, tüm dikkatimi sorulara değil de bunlara versem olmaz mı? Kısır döngü haline gelen bu sistemin çocuğuma sıçramasını, onun da bunca sıkıntıyı yaşamamasını diliyorum. Bir şeyi hayal ettim, ona ulaşmak için yıllarımı verdim, ulaşmama ramak kala hevesim kaçabilir..ne komik ! 2009 yılı

Canım meleğim, seni kucağıma almak için her geçen gün daha çok sabırsızlanıyorum. Ne olduğunu, neye benzediğini hala bilmiyorum ama ekranda kıpırdayan ellerini ve ayaklarını görünce Nutkum Tutuldu! gülmekle ağlamak arasında gidip geldim..5,8 cm olmuştun..ama bana göre kocaman olmuştun işte.ellerin ayakların vardı, dimdik duran bir başın .. Hayatıma nasıl bir lezzet, nasıl bir anlam yükledin tarif edemiyorum ki ! Eğer gece uykularımdan verdiğin sancı yüzünden uyanıp sakin olabiliyorsam, işle alakalı zorluklara sırf sana iyi bir gelecek sunabilmek için direniyorsam bana güzel şeyler yapmışsın ufaklığım..Baban tekmelerini hissetmek istiyor artık, am sen çok uslu bir çocuk olacağını az hareketsiz olmanla belli ettin bize çoktan..Anneannenle senin için alışverişler yapmaya başladık, rengini tespit edemesekte sana herseyi her bebeksi rengi yakıştırıyorum meleğim.. daha gelmene 26 hafta var. seni bekliyoruz tatlım, seni çok seviyoruz!!

Üds sınavından aldığım başarılı sonuçtan sonra nihayet bu dönem başvurumu sorunsuz bi şekilde yaptım enstitüye.. Danışmanım Gül hanım da desteklerini eksik etmedi, ama başta çok konuştuk, emin miyim? artık evliyim, master gibi değil daha zorlu bir süreç bekliyor beni hazır mıyım? aileme karşı doktora da bazı fedakarlıklar göstermek gerekecek, üstesinden gelir miyim? yaparım dedim, küstah bir özgüvenle:)) Allah utandırmasın da en büyük destekçim biricik aşkım olmasa zor bu kadar öz güvenle dayanırdım üniversite kapılarına.. velhasıl o gün gelip çattığında, yani mulakat günü, karşımda lisans dönemindeki hocalarımla önce sıcak bir sohbet oldu.(böyle zamanlarda insanın tanıdıklarının sınavda olması meğer ne güzel şeymiş, heycanım yarıya indi diyebilirim) sonra sınava tabi oldum, 5 kişi başvurdu bu dönem doktoraya.. mulakat odasından en iyi intibayla ayrılan, yüzü tek gülen bendim sanırım ki sonuçta bunu gösterdi zaten. Artık bende doktora öğrencisiyim ! şükürler olsun, bu duyguyu yaşamak

Ne soba, ne kalorifer ne de klima, hiçbiri kış güneşi kadar cezbetmiyor insanı.. zaten eve tıkınıp kalmanın vermiş olduğu can sıkıntısıyla attık aşkımla kendimizi harbiyenin defne ağaçları arasındaki bir cafeye.. iyi de yaptık, içimiz açıldı, derin derin nefesler depoladık ciğerlerimize, insanların cıvıldısıyla içimiz şenlendi.. böyle anlar da olmasa, ne yaparız bilemiyorum. Hele de kocacığıma öyle iyi geldi ki, onca koşuşturmacanın içinde böyle bir kaçamak..hergece mesailere kalmaktan, yorgunluktan, iş sıkıntısından bulanıma girmişti :(( vesselam mükemmel bir pazar oldu bize..keyifle yudumladık adaçaylarımızı ardından elmalı sodalarımızı :) elbette bu anı ölümsüzleştirdik.. hamileliğimin 8. haftasına da girmiş bulunuyorum, şimdilik gece nöbetlerinde yaşadığım bulantıları saymazsak hersey yolunda şükürler olsun..bebeğim beni hiç sıkmıyor, üzmüyor..çok uslu olacak o çook :) keyifli pazarın ardından gelen haftabaşı hazırlıkları...ütüm beni bekliyooooor :)

Minik kelebeğim, henüz ne olduğunu neye benzediğini bilemiyoruz ama doktorum 12,6 mm çapında olduğunu ancak kalbinin atmaya başladığını söyleyince ne yapacağımı bilemedim. Baban ve ben kalbini dinlerken kendimizi kaybettik, inanamadık.. günden güne daha da büyüyorsun. yarın 6. haftaya giriyoruz, seni beklerken yaptığımız planlar çoğaldı, bazen seni düşününce neyi nereye koyacağımı şaşırıyorum. minicik ellerini, sevimli burnunu düşünüyorum.. seni içimde taşımak bana öyle büyük mutluluk veriyorki..orada hergün biraz daha büyüyor olduğunu bilmek, yaradanın ne büyük lütfu ! sana iyi bir gelecek sunabilmek, iyi ortamlar sağlamak seni mutlu edebilmek için çalışıyoruz..Baban hep seni düşünüyor, arada didişiyoruz cinsiyetin konusunda..elbette senin varlığının cinsiyetinden çok daha önemli olduğunu ikimizde çok iyi bildiğimiz için şimdilik sadece meraklardayız.. Büyümen için sabırsızlanıyoruz.. Seni çok seven Annen..

tam 3 haftalık, 7,6 mm boyutlarında ve gittikçe büyüyen bir mucize.Ultrason grafisi noktik kadar gösteriyor seni, hatta doktorum yerini göstermese bulamazdık seni..öyle küçüksün ki..ara sıra verdiğin sancı sayesinde hissediyorum varlığını. Ama canımı hiç acıtmıyorsun, çok seviyorum seni hemde çok! 18 gün sonra kalp atışlarını dinleyeceğiz inşallah! sana çok iyi bakmaya çalışıyorum. bol bol su içiyorum, seni daha sağlıklı nasıl büyütebilirm diye hep okuyorum bebeğim.. baban ve ben senin için yapacaklarımızı yapabileceklerimizi konusuyoruz hergün.. baban seni öyle çok seviyor ki bana sürekli dinlenmemi söylüyor. ilk öğrendiğimiz günden beri seni hergün karnımdan seviyor henüz kalbinin atmamasına rağmen.. Seni duyan herkes öyle sevindi ki, anneannen, babaannen, teyzelerin, amcaların.. hepimiz seni çok merak ediyoruz miniğim..Hayatımıza gelmeden neşe verdin, biricik uğurböceğim benim..Senden aldığım güçle daha yapacak çok işim var..Seni çok seviyorum bebeğim..hayatımıza hoşgel

Aşkımla iki aydır düşünmeye başlamıştık bir bebeğimiz olsa nasıl olur diye.. hikayeye geçiyorum. ... geçen ay şiddetli sancılarla gittim jinekoloğuma.. hani malum cocuk istiyoruz ya, bi ihtimal hamilemiyim diye düşündüm. ama değildim. yapılan test ve tetkikller idrar yolu enfeksiyonu olarak sonuçlandı. bir ay sonra aynı dönemde yine benzer sancılarla doktora gittim. yine enfeksiyonum arttı diye düşündüm, öyleydi de..ilaçlara devam dedi doktorum. Bebek falan yoktu.. bir hafta sonra günümden 10 gün geçtiğinde, kendim eczaneden bir test aldım ve annemdeydim, testi orda yaptım. Bundan önce yaptıklarım hep negatif çıktığı için, bu kez sadece kendim biliyordum testi. Kocacığıma da söylemedim. Akşam saatleriydi..Annemin alt komşusu olan teyze çay içmeye gelmişti, babam da işten gelmişti. Ben de kocişimin  gelmesini bekliyordum. Mesaiye kalmıştı.. Testi lavaboda yaptım, negatif çıkacağını düşündüğümden çok da alldırmadım yaparken.. Sonra bi an, daha sonuçlanmasına var diye düşünürken o i