40. hafta

eveeeeet.. o büyük gün nihayet geldi çattı. mamafih bizim velette ses seda yok! yerinden memnun belliki paşam gelmek istemiyor. az önce doktordan geldik. açılma sıfır, sancı sıfır, suyumuz sınırda. iki doz iğne yedim rahmim yumuşasın diye.. doktorumun talimatı üzerine eve gelip sıcaaaak bir banyo yaptım. bekliyoruz bakalım hareketlenme olacak mı diye. pazartesi gününe kadar geldi geldi, gelmedi alacak doktorcum artık. duygularım karma karışık, ne hissettiğimi bilmiyorum. heycanlımıyım, sanırım daha çok korku var bende.. elimde değil, nefesim yetmeyecek diye korkuyorum açıkçası. :( beni neyin beklediğini bilmediğimden herşeyimi evvel allaha teslim ettim daha sonra doktoruma bıraktım. artık daha zorlanıyorum çünkü. normal doğum yapacağım diye hiç inat etmeyeceğim. nasip ne ise o olsun.. bu hayatta hiçbirşey hesap ettiğin gibi olmuyor. kaderin sahibi elbet bizden benden çok daha iyi biliyor. o nasıl yazdıysa öyle olsun.
annem şuanda evi silip süpürüyor, malum heran gelebilir ya oğluş, ne olur ne olmaz. yapma diyorum o kadar, telaşlı olunca ilgilenemeyiz evle gelen-giden diyor.. herkes heycanlı yani..
kociş pazartesi geleceğini duyunca oldukça heycanlandı, herkes sakin görünmeye çalışıyor ama nafile :))
bu yazımı yazarken kaç kere pc başından kalktım bilmiyorum :))

neyse 3 ekim olacak sanırım doğum günümüz.. allahım kolay getirsin inşallah. 3 ekimde gül hocamın da doçentlik sınavı var, hayırlısıyla verir inşallah.. bende görürüm o günlerin geldiğini...

ahhhh kuzucuk ah!! gelmedin gitti :))

"yetişmiyor sana sesim
bekliyorum gelmiyorsun
aylar geçti mevsim mevsim
bekliyorum gelmiyorsun

dağlar yüce beller uzun
günler aylar yıllar uzun
bu kadar mı yollar uzun
bekliyorum gelmiyorsun.."