Baba olmak..

Babam bana beni sevdiğini hiç söylemedi, ben de ona.. ama bilirim babam beni sever hemde çok!
İnsan evleneceği adamı seçerken hep babasıyla özdeşleştirirmiş ya bende öyle olmadı işte.. Biriciğimi gördüğüm sevdiğim günden beri ona birgün bir çocuk versem, bu sorumluluğu fazlasıyla yerine getireceğine emin oldum nedense.. bir sonraki babalar gününde o da baba olmuş olacak inşallah.
bende anneler gününde anne.. ne garip geliyor insana, zaman acımasız mı, çabuk mu geçiyor, yoksa herşey olması gerektiği gereken sırada mı yürüyor ben henüz karar verebilmiş değilim.
İnsanın babasının olması müthiş bir duygu. Kimsenin onaylamadığını baban onaylayabiliyor, seni en iyi anlayan kişi baban oluyor.. Biriciğimi ailemle ilk tanıştırdığımda annem ona karşı pek ısınmamıştı, daha çok korkuları vardı ama babam öyle yapmadı. bana ve benim sevgime güvendi. Ona çok içten davrandı, biricik de ondan aldığı cesaretle daha rahattı hep konuşmalarında..
Babalarla kızlar arasında sadece onların anlayabileceği bir bağ olmuştur hep. Tıpkı benimle babam gibi..
öyle çok yönümüz benziyor ki zaten, biriciğim bile çoğu zaman bana ömer gezerin kızı işte dediğinde içimden muzurca bir gülmece geliyor. Babama mı benziyorum ben gerçekten diye.. Sanırım yaşım ilerledikçe babama daha da çok benzeyeceğim.
Bizim için bir hafta erken kutlanmış bir babalar günü oldu bu sene.. geçen pazar gitmiştik babama, şimdi düşünüyorum da iyiki önceden kutlamışım çünkü bugün işteyim :))
Babalar koca çınarlar, sevgi yumakları, şevkat abideleri.. onlar bir kız çocuğunun ideal erkek tiplemeleri, önderleri, asla benzeri bulamayacağını düşündükleri adamlar..Rabbim onlara uzun ömürler versin..Hep korusun. Canım babam iyiki varsın, yüzüne hiç söyleyemedim ama aslında ben seni çok seviyorum !!

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Gülse Birsel Yazısı

Defter ciltleme

Keçeden Kitap Ayracı