32. Hafta
5 Ağustos 2011 Cuma..
saat 9:48..
hava yaklaşık 37 derece..
nem oranı bilinmiyor..
yer mutfak, yemek masası, rüzgara karşı (çok şükür ki o var)
bebeğime kavuşmaya artık sayılı günler kaldı. İçimi mutluluk kaplıyor elbette ama garip bir de korku var. Neyden, niçin korktuğumu bilmiyorum ama bu his canımı acıtıyor ve galiba beni biraz hırçınlaştırıyor. Birkaç gündür üst üste annemlere gittim. Ama anladım ki en rahat ettiğim yer evim. Karar aldım evden çok az çıkacağım ya da hava kararınca çıkacağım. doğum iznine ayrılmaya 5 gün var. Şimdi raporluyum ve bu raporu dinlenmek için aldım (güya). O yüzden kendimi çok yıpratmadan bebeğimle son kalan günlerimizin tadını çıkarmalıyım(!). Aslında içimde çok büyük bir isyan var ama bunu susturmam gerek. Çünkü bu kendimi üzmekten başka hiçbir işe yaramıyor (kocamın dediği gibi). İnsanlarda merhamet denilen duygunun kalmadığını ve hepsinin olmasa da birçoğunun sadece kendi menfaatlerine göre oturmuş bir düzeni kalıbına uydurduklarını gördüm. Koşullar farklı olsaydı bana yapılan bu haksızlığa asla sessiz kalmazdım. Ama ne yazıkki şuanda sükunet içinde hayatın bana getireceklerini ve rabbimin benim ve bebeğim için yazgısını sabırla görmekten başka elimden bişey gelmiyor, anladım..
"Allah her şeyi zamanında güzel olacak şekilde yarattı, bu yüzden hiçbirşey için acele etmiyorum". Sabretmek çok zormuş gerçekten ama 8 aydır sabırla içimde büyüttüğüm bebeğime inşallah önümüzdeki ay kavuşuyorum.. İnanıyorum bebeğim evimize bereket, mutluluk ve babasına ve bana şans getirecek..buna gerçekten yürekten inanıyorum. Neyse 32. Haftanın getirdiklerinden bahsedeyim. İştahım son günlerde azaldı, canım sadece sıvı şeyler tüketmek istiyor. Sanırım sıcaklardan olsa gerek.Sırt ağrılarım iyice dayanılmaz hale geldi. Bütün günümü neredeyse uzanarak geçiriyorum. Vücudumda zaman zaman bir alev topu var sanıyorum. Serin bir duş alsam da bunun faydası 15 dakika sürüyor en fazla. sanırım bebeğim de içerde çok sıcaklıyor :( Zaman zaman ufak sancılar hissediyorum ve gözlerim karnıma dikiliyor hemen korkuyla, "ya ağrı şiddetlenirse, daha çantam bile hazır değil". onları da önümüzdeki hafta içinde hazırlayacağım. Sancılarımı doktoruma söylediğimde beni hemen NST ye yolladı. bebeğimin pıtır pıtır atan kalbini 20 dakikaya yakın dinledim orda, sonuçta sancılarımın doğum sancısı olmadığı sadece bebeğin hazneye girmesinden dolayı baskının artmasıyla oluştuğunu söyledi doktorum. 2 hafta sonra tekrar kontorlümüz var. yaklaşık 10 gün önce gittiğimde ağırlığımız 1850 idi.. bakalım kilo alımı nasıl kuzumun. İştahsızım bu aralar ama inşallah az da olsa tükettiğim şeylerden faydalanıyordur bebeğim.
32. haftadan aktaracaklarım şimdilik bu kadar. Yeni bir doktor kontorlünden sonra inşallah güzel gelişmeleri paylaşmak dileğiyle..
saat 9:48..
hava yaklaşık 37 derece..
nem oranı bilinmiyor..
yer mutfak, yemek masası, rüzgara karşı (çok şükür ki o var)
bebeğime kavuşmaya artık sayılı günler kaldı. İçimi mutluluk kaplıyor elbette ama garip bir de korku var. Neyden, niçin korktuğumu bilmiyorum ama bu his canımı acıtıyor ve galiba beni biraz hırçınlaştırıyor. Birkaç gündür üst üste annemlere gittim. Ama anladım ki en rahat ettiğim yer evim. Karar aldım evden çok az çıkacağım ya da hava kararınca çıkacağım. doğum iznine ayrılmaya 5 gün var. Şimdi raporluyum ve bu raporu dinlenmek için aldım (güya). O yüzden kendimi çok yıpratmadan bebeğimle son kalan günlerimizin tadını çıkarmalıyım(!). Aslında içimde çok büyük bir isyan var ama bunu susturmam gerek. Çünkü bu kendimi üzmekten başka hiçbir işe yaramıyor (kocamın dediği gibi). İnsanlarda merhamet denilen duygunun kalmadığını ve hepsinin olmasa da birçoğunun sadece kendi menfaatlerine göre oturmuş bir düzeni kalıbına uydurduklarını gördüm. Koşullar farklı olsaydı bana yapılan bu haksızlığa asla sessiz kalmazdım. Ama ne yazıkki şuanda sükunet içinde hayatın bana getireceklerini ve rabbimin benim ve bebeğim için yazgısını sabırla görmekten başka elimden bişey gelmiyor, anladım..
"Allah her şeyi zamanında güzel olacak şekilde yarattı, bu yüzden hiçbirşey için acele etmiyorum". Sabretmek çok zormuş gerçekten ama 8 aydır sabırla içimde büyüttüğüm bebeğime inşallah önümüzdeki ay kavuşuyorum.. İnanıyorum bebeğim evimize bereket, mutluluk ve babasına ve bana şans getirecek..buna gerçekten yürekten inanıyorum. Neyse 32. Haftanın getirdiklerinden bahsedeyim. İştahım son günlerde azaldı, canım sadece sıvı şeyler tüketmek istiyor. Sanırım sıcaklardan olsa gerek.Sırt ağrılarım iyice dayanılmaz hale geldi. Bütün günümü neredeyse uzanarak geçiriyorum. Vücudumda zaman zaman bir alev topu var sanıyorum. Serin bir duş alsam da bunun faydası 15 dakika sürüyor en fazla. sanırım bebeğim de içerde çok sıcaklıyor :( Zaman zaman ufak sancılar hissediyorum ve gözlerim karnıma dikiliyor hemen korkuyla, "ya ağrı şiddetlenirse, daha çantam bile hazır değil". onları da önümüzdeki hafta içinde hazırlayacağım. Sancılarımı doktoruma söylediğimde beni hemen NST ye yolladı. bebeğimin pıtır pıtır atan kalbini 20 dakikaya yakın dinledim orda, sonuçta sancılarımın doğum sancısı olmadığı sadece bebeğin hazneye girmesinden dolayı baskının artmasıyla oluştuğunu söyledi doktorum. 2 hafta sonra tekrar kontorlümüz var. yaklaşık 10 gün önce gittiğimde ağırlığımız 1850 idi.. bakalım kilo alımı nasıl kuzumun. İştahsızım bu aralar ama inşallah az da olsa tükettiğim şeylerden faydalanıyordur bebeğim.
32. haftadan aktaracaklarım şimdilik bu kadar. Yeni bir doktor kontorlünden sonra inşallah güzel gelişmeleri paylaşmak dileğiyle..
Yorumlar
Yorum Gönder
Değerli Yorumunuz için Teşekkür Ederim..