37. Hafta ! Wuuuuuuw!!

Nasıl oldu, ne çabuk geldi 37. hafta hala anlayabilmiş değilim.. Kontrollerimiz sıklaştı tabi.İki gün önce gittim doktora.Kuzum 3 kilo 100 gram olmuş. İki aydır pek iştahım yok. sadece öğünlerimi yiyorum. Demekki boğazıma ağırlık versem daha da kilo alabilirdi oğluşum. neyse doktorun da dediği gibi kilodan çok gelişimi daha çok önemli bizim için..gece uykularım hiç kalmadı neredeyse..oğluş çok hareketli, yatırmıyor tekmeler. az kaldı ama, 22 gün sadece.. aşkım da ben de onun vaktinden erken geleceğini düşünüyoruz nedense.sancılarım da çoğaldı. vakitli vakitisiz geliyor, panik yapmıyorum gerçi. Çünkü her sancı doğum sancısı değil, bunun bilincindeyim. Bazen sancım olunca umutlanmıyor değilim hani, kavuşuyor muyuz yoksa diye..sonra sancı geçiip gidiyor. bu sefer değil diyorum. ama o anı iple çekiyorum. onu koklamak için, bağrıma basmak için, herşey için çok heycanlıyım.. odanın önünden her geçtiğimde o boş yatağın dolu olacağı günleri düşünüyorum. bana gülücükler attığını hayal ediyorum.. isim konusunda hala kararsızlığımız devam ediyor. bakalım bebeğimizin kaderinde hangi isim var..

Kuzum, meleğim, tatlı baharım, güneşim benim!! seni bekliyorum büyük bir heyecanla!! çok bekletme bizi, çok merak ediyoruz seni..