"Z" Raporu
Hastaneden eve gitmem 40 dakikaya yakın sürdü, otobüs gelmek bilmedi, bu arada uykusuzluktan perişan oldum tabi.. Saat 4 gibi uyanıp yemek yapmaya koyuldum, onu ocakta bırakıp kuzucuğumu kreşten almaya gittim. Akşam yemeği, ortalığı toparla derken işe gitme zamanı geldi ve şimdi bu satırları yine iş yerinden yazıyorum. Emirhan iki gecedir ben işe gelene kadar uyumuyor, yanıma yat diyor. Bu haline dayanamıyorum, onu sakinleştirmek istiyorum ama çok da faydası olmuyor. Bugece karnım ağırıyor diye geldi yattı dizime, zeytin yağıyla masaj yaptım, sıcak su torbası ile tampon yaptım ama faydası olmadı. Ya da naz yaptı bana bilmiyorum. Elimi alıp karnına götürüyor "anne ağiyooo " diye boncuklar döküyor. Bu gece nöbetleri de bitecek inşallah oğlum, az daha sabret desem anlar mıydı ? :)
Emirhan da kahve ve çayla hiç aram olmadı. Biraz da sakındım galiba.. Ama kızımda (söyleyince bile bir hoş oluyor :)) canım öyle çok kahve çekiyor ki, hergün bir tane içtim neredeyse.. ama enson içtiğim türk kahvesi midemi öyle rahatsız etti ki içmeye korktum bir daha kahve.. Bu dönemde en çok tükettiğim ve kokusuna bayıldığım latte dokunmuyor neyse ki.. Yanına da hindistan cevizli çikolata, hımmmmm :)
***
Başlığı böyle yazmak birden aklıma geldi. Ben 12-13 yaşlarımdayken babamın konfeksiyoncu bir esnaf arkadaşı vardı. Trafik kazası geçirdiği için malulen emekli olmuş yüzbaşı Mustafa abi.. Askeriyeden ayrılınca bu işi yapmaya başlamış ben de onun yanında yaz tatilinde çalışmıştım. İş konusunda askeriyeden kalma öyle titiz huyları vardı ki, günlük bugünün parası ile 30 tl kazansak Z raporu al derdi. Almayınca kızardı :) Ben de çok hevesliydim zaten almaya da bazen dalgınlıktan unutuyordum işte, ama gelende hep alıyordum. Geçenlerde vefat ettiğini duydum onun ve çok üzüldüm. Ondan çok şey öğrenmiştim. Genç yaşta kendi işinden ayrılıp hiç anlamadığı, belki de hayal dahi etmeği bir işte çalışmak onu çok yıpratıyordu, hissediyordum. Benimle hiçbir zaman yaşım küçük gibi konuşmazdı, ciddiye alarak anlatırdı birşeyi ve öyle de dinlerdi beni.. Eşi doktordu ve iki çocukları vardı. Vefat etmeden birkaç yıl önce boşanmışlar, zaten o konfeksiyonu da kapatmıştı 5-6 sene evvel.. Hastalanmış, kemoterapi almış ve sonunda rahmet-el alemin e göç etmiş. Allah rahat yatırsın inşallah. Hayat ne garip, insanlar nelerle sınanıyorlar..
***
Yazdıklarıma baktım da ciddi bir Z raporu yazmışım :) Blog yazmaya ara verdikten sonra bu patlama oldu.Neyse bugünlük bu kadar yeter..
Esracımm tebrik ediyorumm, yeni gördüm, uzun zamandır yoktun.
YanıtlaSilgüzel haberlerle geldin, kızın olmasına da ayrı sevindim:)
kolaylıklar diliyorum sana.
Aile dostunuz için allahtan rahmet diliyorum.
yağızz ı da seni de öptüm
sevgiler.
evet canım uzuuunca bir ara verdim, ama artık ara ara içimdekileri yazacağım fırsatım olursa :) güzel dileklerin için ayrıca teşekkürler, öpüyorum canım
Sil