Zaman Süpriz Yumurta Gibi..

Akıllı telefonlara alıştıktan sonra blog okuma-yazma işinden nedense epeyce uzak kaldım. Halbuki ne çok sevmiştim blog yazmayı.. Şimdi çok zor geliyor yazmak. Eski anılarımı dönüp okuduğumda yaşadığım histen sonra diyorum "bak ne iyi geldi, o zaman nasıl düşünmüşsün.." falan diye kendi kendime dönüp konuşuyorum bu vesileyle. Ama eli değmiyor insanın hayat telaşından gerçekten.
Neyse bir özet geçeyim o halde:) Neler oluyor hayatta;

1-Emirhan 2.sınıf oldu. Tempolu bir okul hayatımız var. Kendi eğitimimde gördüğüm eksiklikler ve hatalar evladımın başına gelmesin diye ben de bir öğretmen titizliği ile günlük alıştırma notları, yaş grubuna özel okumalıklar, ingilizce videoları falan derken, cumburlop okul hayatına daldım. Şimdilik keyfimiz yerinde, kuzum azimli, gayret ediyor. Başarının tadını tattı ve başarısızlık onun için bir rahatsızlık. Bu nedenle şimdilik herkes sorumluluklarından memnun (şükür).

2- Hira kuşu bu yıl kreş yerine anaokuluna gidiyor. Yarım gün olmasını ben istedim. Ayrıca 2 yıl kreş eğitiminden sonra okul değişikliğinin de iyi olacağını düşünüyorum. Ki şuana kadar o da halinden memnun. Öğretmenini, arkadaşlarını okulunu sevdi. Çenesi pek düşük :) neler neler konuşuyoruz. Dün akşam mutfakta yemek yapmaya çalışıyorum. Ayağımın altında dolanıyor. Yardım etmeye çalışıyor. Ama sıcak tencerelerin etrafında dolanmasından çok rahatsız oldum ve onu salona yollamak istedim. Bu vesileyle "biraz çizgi film izlesene, yemek hazır olunca seni çağırırım"dedim. Cevaben "ama ben mutfağımızı ve seni çok özledim. Sohbet etmek istiyorum, televizyon izlemek değil "dedi. Aldım cevabımı katladım, yüreğimin en güzel yerine koydum:) Canım kızım benim. Bazen ne düşüncesizlikler ediyorum. Düşünemiyorum malesef. Affet beni:(

3-İş hayatım şuan monotona bağlandı. Gece nöbetlerine uzunca bir süre mola (buraya dans eden emoji) verdim. Sabun işleri çok birikti. Çok siparişim var bekleyen ama benden bir tane olduğu için yetişemiyorum her şeye. Seviyorum ama sabun-krem vs yapmayı. Çok dinleniyorum. Keşke sadece o işle ilgilenebilsem..

4-Eşim terfiden sonra tam bir iş kolik oldu. Çok yoruluyor ama şükür ki işini severek yapıyor. Gezmeyi, görmeyi istediğimiz yer çok ama zamanımız yok :)

5- Geçtiğimiz Nisan ayında kardeşim de evlendi ve böylece ailemizde bekar kimse kalmadı :) Evlenmesi neyse de Almanya ya yerleşmiş olmasına hala alışamadık. Meğer elimiz ayağımız olmuş. Her işimize koşarmış. Yokluğunda daha çok anladık.. (mutlu olsun da..). Çocuklar çok üzüldüler o gidince. Emirhan günlerce ağladı. Hala daha bahsi geçince gözleri doluyor. 

6-Yaz dolu dolu geçti. Düğünümüzün başlı başına telaşlı günlerdi. İki Ankara seyahatimiz oldu(bu sadece benim). Arada 10 günlük bir deniz tatili yapma fırsatımız oldu. İyice dinlendik. Çocuklar denize ve havuza doydu. Onun dışında onlarla yaz tatili boyunca bol bol gezdik. Sık sık havuza gittik. Parkta yürüyüşler yaptık. Bol bol dondurma yedik (ne güzeldi..). Emirhan 15 gün anneannesi ve dedesiyle İstanbul gezisi yaptı. Bu onun aklı ermişken ilk uçak ve İstanbul deneyimi oldu. Çok iyi geldi ona.

7-Melike adında bir yeğenim oldu. Bu ikinci yeğenim. Dünya tatlısı :)

8-Acı kayıplarımız da oldu ne yazık ki..:(

9-Ve en güzel haber 3. defa anne olmaya hazırlanıyorum inşallah. 12 haftalık şuanda bebeğim. Evlatlarım ve biz bir kişi daha çoğalmanın verdiği mutlulukla heyecan içince kavuşmayı bekliyoruz. 

10- Ve ben.. 32 yaşımı doldurdum. Yeni hayat dersleri edindim. Daha bir olgunlaştım. İç dünyama ve aileme daha sıkı sarılıyorum artık. Şunu çok daha iyi kavradım ki insan belli bir yaşa kadar edindiği dostlar dışında hayatına hiç arkadaş dahil etmek istemiyor. Yük geliyor. taşıyamıyor. Yaşadığımız hazin tecrübeler de çok kıymetli. Bir çivi gibi duruyorlar hafızamızın en tatlı köşesinde :)
Bu nedenle edindiğim tecrübeleri, tattığım acıları, gönül yaralarımı, mutluluklarımı, heyecanlarımı çok seviyorum. İnsan hepsiyle bir bütün. Başka türlü mümkün olmazdı zaten. 

Yazacak çok sey var ama hayatımın hatırda en net kalan özeti şuanda bu şekilde..
 Sevgiyle..