Uzun bir aranın ardından.. (2. defa doğum hikayem)

4 ayı aşın bir süredir yazmıyorum. Aslında yazmıyorum değil yazamıyorum. Öyle yoğun geçiyor ki günlerim. Evdeki tatlı iki bıcırıkla zaman öyle çabuk geçiyor ki buraya yetişmem olanaksız oluyor.. İki diyorum çünkü ikinci defa anne oldum. Şükürler olsun. Sağlıkla aldım yavrucağımı 17 Nisan günü saat 16:30 sularında..aslında planlanan tarihe göre bir haftamız daha vardı ama benim tansiyonumun bir inip bir çıkması sebebiyle 38+1 günlük iken kızımızı kucağımıza aldık. Şükürler olsun çok iyiydi. Kilosu da vaktine göre oldukça iyiydi, tam 3800 g! Emirhan'da yaşadığım acemilikleri düşününce bu doğumda olaylara daha bilinçli bakıyordum. Gerçi bazı korkularımın önüne geçemedim yine. Ameliyat gazım çıkmazsa ne yapacağım dedim durdum etrafımdakilere.. Gece saat 1 e doğru hemşireler yürütmek için yanıma geldiler. Kalkarım kalkamam derken hop diye kalktım ayağa. Öyle şaşırdım ki, elimden tutan hemşireye tekrar tekrar teşekkür ettim. Yardım almadan sık sık yürüdüm. Dinlendim, tekrar yürüdüm. Öyle mutluydum ki ama gazım yine çıkmayınca panik ve stres yapmaya başladım. Sabah 5 e kadar dolandım durdum. Sonra yorulmuşum uzanayım dedim. Gözüm dalmış, uyandığımda sanki kolumu bedenimden ayırıyorlarmış gibi bir acı hissettim. Ameliyat sonrası o elbiseyle yatmak beni çok terletti, ben de koridordan gelen tatlı esintiden gayet memnun, sonradan başına gelebileceklere aldırmadan ve o serinliğin beni çarpabileceğini düşünmeden ve ve ve annemin uyarılarını dikkate almadığımdan feci bir kas spazmı geçirdim. Hayatım boyunca böyle bir acı yaşadığımı hatırlamıyorum. Bir dakika arayla gidip gelen bu ağrı tam 2 gün sürdü. Hemşireler benim acıyla kıvranmam karşısında ne yapacaklarını şaşırdılar, bir yandan sıcak su torbası bir yandan kas gevşetici bir yandan masaj, dokunmayın bana diye bas bas bağırıyordum. Tüm yeni anneleri uyandırmıştım istemeden. Saat 8 sularında doktorum geldi, olan bitenden haberi olmuş, bana biraz tavsiyelerde bulundu.. O gün hastaneden çıktım ama dediğim gibi 2 gün boynumda sıcak su torbasıyla gezdim. Yavrumu kucağıma alamadım hiç.. O arada gaz sıkıntım yine müdahale ile çözüldü. Öncekine göre bu sefer daha hızlı diyebilirim. Çok şükür hepsi geride kaldı. Tüm acılar, sancılar, üzüntüler.. Rabbim acılarını göstermesin dünya güzeli iki yavrum var artık. Allah dileyen herkese yaşatsın bu duyguyu..

Kızımızın ilk ziyaretçisi amcamız oldu. Bu vesileyle bir araya gelmiş olduk bizde. Daha bi kaynaştık, ne az sohbetlerimiz olmuş Ankara'da onu fark ettim. Onların sayesinde hava aldım bol bol :)



Böyle zamanlarda birinin ya da birilerinin çıkıp gelmesi, insanın yaşadığı sıkıntıları bir nebze olsun unutması açısından ne iyi geliyormuş meğer..




Onların ardından kırkımız da çıkınca ben ufak ufak okula devam etmeye başladım. Deneysel çalışmaların yaklaşım % 80 lik bir kısmı da böylece aradan çıkmış oldu. Sanırım 2015 Şubatından bir aksilik olmazsa mezun olabileceğim..
Doğum iznim bitmeden bir de Ankara ziyareti yapalım dedik ve bayramı orda yapmak üzere düştük yollara.. Aslında korka korka gittim, iki çocukla hele de biri çok küçükken nasıl geçer o yol diye şükürler olsun oldukça iyi geçti. Kuzucuklarım yormadılar beni, rahatça gidip geldik. Ve nihayi son doğum iznim bitti, kızımı ve oğlumu anneme emanet edip işe başladım. İyiki anneler var. Aslında işe dönmeyi pek düşünmüyordum ama kızımız bize uğur getirdi ve ev aldık. Onun ödemeleri olduğu için de benim çalışmam gerekliydi. Umarım şu doktora vaktinde biter ve ben de çok sürmeden kendi işime başlarım.

Gelen günler herkese güzel şeyler getirsin, mevlam kaldıramayacağımız yükle sınamasın bizi.. O'na şükrü unutturmasın..Amin.

Yorumlar

  1. Allah yardımcınız olsun ne denilebilir ki başka

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Seda'cım. Allah hepimize bu çileli yolda yardım etsin :))

      Sil

Yorum Gönder

Değerli Yorumunuz için Teşekkür Ederim..

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Gülse Birsel Yazısı

Defter ciltleme

Keçeden Kitap Ayracı