Lütuf ve Tefekkür

Öyle bir dönemden geçiyoruz ki okuduğum bir kitabı ya da izlediğim bir filmi yaşıyor gibiyim. Tek farkla; gerçek hayatta hiç kurgu yok. Filmi ilerletip bir sonraki sahneyi hemen izleye bilirsin, keza kitabın son sayfasından sonunu öğrenebilirsin. Oysa şimdi her güne sürprizlerle uyanıyoruz. Bir gün şunları yapalım korunalım dediğimiz şey ertesi gün fayda getirmez deniyor. Aciziz, gücümüz yetersiz, aklımız sınırlı, muhtacız..

***

Okullar tatil edildi. Çocuklar evde, vaktimizi değerlendirebilmeyi, plan yapabilmeyi öğrenmek için bu dönem vesile.. Bu dönem tefekkür etmek, bize lutfedilen nimetlerin üzerinde düşünüp çokça şükretmek için de bir fırsat. İnsan zenginliğine, acizliğine hayret ediyor. Ve zayıflığına, çaresizliğine bakıp kulluğundan, şükürsüzlüğünden utanıyor. Şu bir gerçek ki bu dönemi inşallah atlattığımızda hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacak. Bu dönem akledebilenler için "benlik" bilincinden "bizlik" bilincine zorluyor bizi. Öyle çok mesaj var ki almasını bilirsek.. Mesela güç bildiğimiz şeylerin zayıflık olduğunu, paranın amaç değil araç olduğunu, temiz havanın, yürüyebilmenin, dostlarla bir araya gelebilmenin kıymetini ve daha nicelerini.. Düşünecek şey de, vakit de şu anda bu virusle birlikte ikram edildi Rabbimizden, tabi irade yine akıl sahiplerinde..

(Fotoğraf internetten alıntıdır)

Yeni dünya düzeni, komplo teorileri, senaryolar vs vs.. Günlerdir şuursuzca yapılan espriler, durumu sindirme çabamız ne yazıkki tefekkür perdesini açmamıza müsade etmiyor. Ben tüm yaşadıklarımın İlahi bir mesaj olduğu kanaatindeyim. İnancım gereği başka türlüsünü düşünemiyorum. Ve yine düşüncem o ki, bu dönem hepimiz kalbimize bir dönüp bakmak zorundayız. İnsan kendi nefsinden sorumlu evet ama, "kendin için istemediğini başkası için de isteme" diyen, bencilliği kesinlikle reddeden bir ümmete dahil olmak, kuranı kerimin tekrar tekrar "akletmez misiniz, düşünmez misiniz" dediğini hatırlayarak bu günlerin üzerinde çokça tefekkür etmemiz gerekiyor.

****

Uzunca verdiğim aranın ardından böyle bir yazı yazmak üzücü gerçekten. İnşallah en az hasarla bu dönemi atlatmak dileği ve duası ile..