3 ay bitti..

miniğim 3 ayını doldurdu artık.. kavrama yetisi daha cok arttı, artık tutuşları daha sıkı daha sağlam. kucağa alınmayı iyi öğrendi. hep gezdirilmek istiyor. sokağa çıkmayı öğrendi sayılır, giyinince ağlıyorsa hemen susuyor. araba da ön koltukta oturusak etrafı pür dikkat izliyor, her sabah 6 buçuk ta anneanneye gitmeye alışınca haftasonu da aynı saatlerde kalkıyor:)

sabah güneşim annane yolunda ..:)

acıkınca hemen doyurulmak istiyor, yoksa çok sinirleniyor, ağlamak değil de sızlıyor ve çok tatlı oluyor :))

uyku mahmurum..

bugün itibariyle boy 64 cm kilo 8 kg (maşallah yavrucağıma)..
son zamanlarda sütüm iyice azaldı ve geldi mi gitti mi diye panik yapınca daha çok azaldığını fark ettim ve bu nedenle akışına bıraktım. sıvı alımını azaltmıştım sekreterlikte çalışmaya başladığımdan beri, fakat derhal bu duruma çeki düzen verdim. hızlı toparlandık ama hala çok iyi durumda olduğumu söyleyemem. Çünkü sütü depo etmeye fırsat kalmıyor. sağdığım günlük tüketiliyor. Napalım buna da şükür, enazından mama vermek zorunda kalmadım. Öyle bir durumda kalsam ne yaparım diye düşünüyorum fakat işin içinden çıkamıyorum malesef. Devam sütü mü inek sütü mü? yazılan çizilen onca şeyden sonra "Allahım sütümü çoğalt" demek geliyor içimden sadece. 4. aya girdikten sonra meyve pürelerine başlayacağım ancak konu süt olduğunda kendi sütümden ve mecbur kalırsam da inek sütünden istifade edeceğim.

oğluşum geceleri çok uyanıyor (ben bunu doymamasına bağlıyorum ancak kilosunun iyi olması da kafamı karıştırıyor). en az 4 kere! uykusuzluğa alıştım artık da onun huzursuzluğu beni üzüyor..

uyumamak için direnirken, anneciği oyalama çabasında..:)

Dün okula gittim ve seminerimi  hocama son kez sundum. iş yerinden de aldığım izinle 10 ocak ta vermeye karar verdik. O engeli de aştıktan sonra artık sıra yeterlilikte...
Şubat itibariyle haftada iki gün hocamın lisans derslerine gireceğim akşamları.. Artık okula daha fazla zaman ayırmak istiyorum. ÖYP ye başvurmuştum, marmara üniversitesi eczacılık fakültesine.. hiç sanmıyorum  olumlu bişey çıkacağını ama yine de şansımı denedim. Pazartesi günü sonuçlar ilan edilecek, nasip...

Bundan 2 ay önce öyle karamsardım ki, önümü göremeyip sürekli ağlıyordum. Ben bu kadar şeyle nasıl başa çıkacağım diye kara kara düşünüyordum, şimdi anlıyorum ki bazı şeyleri zamana bırakmak ve boştan yere üzülmemek gerekiyor. Allah insana kaldıramayacağı sıkıntıyı yüklemez, yüklemedi de..şükür!

Çok daha güzel günler görmek dileğiyle.....